دره ماه در منطقه چاپادا در برزیل قرار گرفته است. این دره به هیچ عنوان شبیه به هیچ جای دیگری در زمین نیست. همه افرادی که به آنجا سفر کرده‌اند آنجا را قسمتی از کره ماه می‌دانند و برای همین نام «دره ماه» را روی آن گذاشته‌اند.
دره ماه در واقع یک حوضچه تملم سنگی در برزیل است که دست طبیعت آن را به زیبایی خلق کرده است.
از نامش پیداست که این سرزمین باید جایی شبیه به ماه باشد، این شاهکار طبیعت زاده سال‌ها فرسایش بر اثر جریان آب و موج‌های رودخانه سان‌میگوئل است.
اینجا روزی قسمتی از یک جنگل و بستر رود سان‌میگوئل بوده که با گذشت زمان و فرسایش ناشی از آب و گدازه‌های باستانی آتشفشانی، صخره‌ها و گودال‌های فراوانی در آن ایجاد شده، صخره‌هایی از جنس کوارتز و به رنگ خاکستری یک دست.
انگار این سنگ‌ها چندین کیلومتر به طور نامنظم کنار یکدیگر به صف ایستاده‌اند و رفته رفته شکلی صیقلی و مرمرین به خود گرفته‌اند و هزارتویی پیچ در پیچ ایجاد کرده‌اند.
در گوشه گوشه این چشم‌انداز جادویی، استخرهای طبیعی کوچک و بزرگی در بین صخره‌ها دیده می‌شود که هنوز آب دارند و محل مناسبی برای آب‌تنی گردشگران به حساب می‌ایند. اگر از بالا و در شب تاریک به این حوضچه‌های سنگی نگاه کنید در کمال شگفتی خواهید دید که سنگ‌های حوضچه می‌درخشند.
درخشندگی‌ای که خیلی‌ها آن را به نور مهتاب در دل تاریک شب تشبیه می‌کنند، این درخشندگی تنها به خاطر جنس کوارتزی سنگ‌هاست. از طرفی نوع ارایش و کنار هم قرار گرفتن سنگ‌ها مانند یک کهکشان کوچک است و استخرهای طبیعی و گودال‌های آب هم منظره‌ای شبیه به پستی و بلندی‌های کره ماه در دره ایجاد کرده است، از همین رو نام این منطقه اعجاب انگیز را به زبان محلی«واله دلوا» یا «دره ماه» نامیده‌اند.
پیرترین و قدیمی ترین سنگ‌های کره زمین را می‌توانید در این نقطه پیدا کنید، سنگ‌هایی که گاه عمرشان به 1/8 میلیار سال قبل هم می‌رسد.
دره ماه در واقع یک حوضچه تملم سنگی در برزیل است که دست طبیعت آن را به زیبایی خلق کرده است.
از نامش پیداست که این سرزمین باید جایی شبیه به ماه باشد، این شاهکار طبیعت زاده سال‌ها فرسایش بر اثر جریان آب و موج‌های رودخانه سان‌میگوئل است.
اینجا روزی قسمتی از یک جنگل و بستر رود سان‌میگوئل بوده که با گذشت زمان و فرسایش ناشی از آب و گدازه‌های باستانی آتشفشانی، صخره‌ها و گودال‌های فراوانی در آن ایجاد شده، صخره‌هایی از جنس کوارتز و به رنگ خاکستری یک دست.
انگار این سنگ‌ها چندین کیلومتر به طور نامنظم کنار یکدیگر به صف ایستاده‌اند و رفته رفته شکلی صیقلی و مرمرین به خود گرفته‌اند و هزارتویی پیچ در پیچ ایجاد کرده‌اند.
در گوشه گوشه این چشم‌انداز جادویی، استخرهای طبیعی کوچک و بزرگی در بین صخره‌ها دیده می‌شود که هنوز آب دارند و محل مناسبی برای آب‌تنی گردشگران به حساب می‌ایند. اگر از بالا و در شب تاریک به این حوضچه‌های سنگی نگاه کنید در کمال شگفتی خواهید دید که سنگ‌های حوضچه می‌درخشند.
درخشندگی‌ای که خیلی‌ها آن را به نور مهتاب در دل تاریک شب تشبیه می‌کنند، این درخشندگی تنها به خاطر جنس کوارتزی سنگ‌هاست. از طرفی نوع ارایش و کنار هم قرار گرفتن سنگ‌ها مانند یک کهکشان کوچک است و استخرهای طبیعی و گودال‌های آب هم منظره‌ای شبیه به پستی و بلندی‌های کره ماه در دره ایجاد کرده است، از همین رو نام این منطقه اعجاب انگیز را به زبان محلی«واله دلوا» یا «دره ماه» نامیده‌اند.
پیرترین و قدیمی ترین سنگ‌های کره زمین را می‌توانید در این نقطه پیدا کنید، سنگ‌هایی که گاه عمرشان به 1/8 میلیار سال قبل هم می‌رسد.
0 نظرات:
ارسال یک نظر